Ardımda – sayısız tekhücreliler,
Önümde sayısız yıldızlar.
Ben arasında bunların uzandım dosdoğru-
İki kıyıyı bağlayan deniz,
İki uzayı birleştiren köprü
Ben Nestor, vakanüvisi mezozoik çağın,
İleriki zamanların ben Yeremya’sı.
Tutarak ellerimde saati ve takvimi,
Geleceğe sürüklendim, sürüklendiğinde Rusya’nın,
Ve geçmişi ilençliyorum, yoksul bir çar gibi.
Ben ölümü daha fazla bilirim ölülerden,
Ben canlılar içinden en canlısıyım.
Ve – Tanrım benim – kelebeğin biri,
Bir kız çocuğu gibi alay ediyor benimle,
Altın yaldızlı bir ipek parçası gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder