Hırsızın Günlüğü

 Ermişlik adını verdiği şey bir durum değil,beni ermişliğe iten ahlaksal tutumdur.Görmediğim için sözünü edemiyeceğim bir ahlak anlayışının iseal noktasıdır ermişlik.Bu nokta ben ona yaklaştıkça uzaklaşıyor.Onu arzulaıyorum ama ondan korkuyorum.Bu tutum budalaca gözükebilir.Bununla birlikte acı versede neşelendiricidir.çılgın bir kız gibidir.Aptalca,üstünde etekliğiyle kaçırılan ve bu sıradamutluluktan çığlık atan bir Carolina ya benzer. Yalnızca yalnızlığı değil özveriyde özveriye de en büyük erdem olarak görüyorum.Özveri tam bir yaratıcı erdemdir.İçinde laneti de taşıyor olmalı.Suçun benim ahlaki gücümü sağlamama hizmet edebileceğini sürmem şaşırtıcımı acaba? Sonunda ne zaman imgenin içine sıçrıyabileceğim bu imgeyi gözünüzün önüne taşıyacak ışık ben ne zaman kendim olacağım?Ne zaman şiirin tam içinde olabileceğim? Ermişliği yalnızlıka karıştırarak yolumu şaşırabilirim.Bu saydamlık arayışı belki boşuna.Başarıya ulaşırsa huzur verebilir.''Ben'' olmayı bırakına ''Siz'' olmayı bırakınca geriye kalan gülümseme nesnelere yönelik bir gülümseye eşit olur.