Soneler

kararlarımı verirken ben, yıldızlara danışmam

oysa kendime göre anlarım yıldız falından

senin gözlerine bakarım geleceği görmek için

seni görmedikten sonra, her gün benim için gece

gecelerse parlak gün, rüyalar seni bana gösterince

düşün ki, insan ne kadar savursa varını yoğunu

dünyada kalır harcadığı; yalnızca el değiştirir

ama boşa harcanan güzelliğin dünyada gelir sonu

kullanmadan saklamakla onu, kullanan yok etmiştir

zavallı beni terk etmen için yasaların* gücü arkanda

oysa beni sevmen için bir neden gelmiyor aklıma

aslında, yaşayan kuşaklar yeniler yaşamı yenilerse

zamanın fırçası ya da elimdeki toy kalemse

ne iç güzelliğinle ne de dış gösterişinle

sen gibi yaşatabilir seni insanların gözünde

kendine saklama ki kendini, sürdüresin varlığını

kendi canım hünerinle çizesin kendi yaşamını

bu rüya sürdükçe mutluluktu sahip olmak sana

uykumda kraldım; oysa bir hiçim uyandığımda

doğruya renk gerekmez, onun rengi kendindendir

güzellik fırça istemez kendi resmini çizmeye

katıksız olursa ancak, mükemmel hep mükemmeldir

işte sonsuz aşk, aşkın hep yepyeni kalan kılıfında

ne kaçınılmaz sanılan kırışıklardan pay alır

ne tozlanır ya da yıpranır bundan böyle yıllarla

geçmiş artık sonsuza dek onun buyruğundadır

aşk ilk nerde doğmuşsa, orda yaşar hep değişmeden

zamanla ölür sansa da, görünüşe bakıp karar veren

öyle kutsal bir kişisin ki, çok zor değerini bilmek

varlığın coşku verir çünkü, yokluğunsa umut demek 

kötü diye bilinmekten iyidir bence, kötü olmak

olmasak da, kötü muamelesi görüyorsak her yerde

üstelik mümkün de olmaz şöyle keyfince yaşamak

başkası kötü görecektir çünkü, kendimiz görmesek de

sana hizmettir yazın işi, sana sunar neşesini

sen yoksan eğer, dili açılmaz kuşların bile