Koma Provası

Yağmur şehrin sarı ışıklarını tarıyor.
Su birikintilerinde sayısız küçük telaş,
Alkol gövdemde dipsiz bir kaydırak alanı
Kurmuş, diyorum ki taksi şoförüne: 

İnanın bilmiyorum: Nereye gidebilirim. Derin,
sıcak bir kahkaha patlıyor önde, Odessa’dan
bir yıl önce gelmiş Little Odessa’ya,bir göz oda
vermişler, sabah kahvaltı geceyarısı çorba
ve bir tür haşlama, günde iki paket sigara, bir de
haftada bir eve teflon izni-en fazla beş dakika.

Tırmanıyoruz Birinci Cadde’den yukarılara doğru.
Cehennem Mutfağı’nda, bir lambanın altında
Üç-dört köçek büzüşmüş, müşteri kolluyorlar.
Makyajı akmış birinin, öbürü bir ölüm maskesinin
Altına sinmiş, ötekiler gölgede kaybolmuşlar,
Bir ten kavgası ki kim neden ister hiç anlamam.
Ben de, diyor şoförüm. Biraz önce uzattığım yirmi
Dolar onu iyicene rahatlatmış. Gerekirse kuzeyin
dibini görebiliriz o parayla, madem ki vakit
Yağmur, coğrafyalardan sert ve tavizsiz gecenin
Ortasındayız: İstesek en ağır suçu işleriz
Şimdi burada- o kadar kan bekliyor içimde
Yaylanıyor oysa araba, rengarenk vitrinlerin
Yanından su saçarak uçuşa geçiyor. Şoförüm
Kararlı: Öleceksek, bir paylaşım azabı gerek
Bize, ölmeyeceksek neden yaşıyoruz bilsek.

Benim zamanım bitti dostum, diyorum, ana
dilimden dikkatli birkaç kelime seçiyorum
bunun için. Anlıyor oyunumu, koyu bir slav
aksanıyla cümleleri yutuyor peşpeşe. Gece
ne kadar büyük bir çökelek. Alkol ne kadar
kalıcı bir buhar. Bir yirmi dolarım daha var,
diyorum: Bana uzun bir yol bul, seç.