Beyaz geceler

Çoktandır kafamı kurcalayan bir şey var. Niçin insanlar birbirlerine karşı açık yürekli davranmıyorlar? Neden en iyi insan bile karşısındakinden bir şeyler gizliyor, bütün düşündüklerini söylemiyor? Sözlerimizin yabana atılmadığını bildiğimiz zamanlar bile neden içimizden geçenleri olduğu gibi söylemiyoruz? Nedense herkes olduğundan sert görünmek istiyor. Duygularını hemen açığa vurursa altta kalacakmış, küçük düşürülecekmiş gibi bir korkuya kapılıyor.

Ben yalnızca ters bir insan değilim; hatta nasıl biri olduğum da belli değil: Ne tersim, ne uysalım, ne alçağım, ne onurlu, ne kahraman, ne de kaçık! Kendi köşemde akıllı insanların ciddi bir başarıya ulaşamayacağı, iş tutanların, başarıya ulaşanların ise yalnızca aptallar oldukları gibi, kin dolu, boş bir avuntuyla günlerimi doldurup gidiyorum işte...

Suç ve Ceza

 Ne aramak burada siz?
— Hiç, kardeşim, dedi Svidrigaylov. Merhabalar!
— Burası var yasak.
— Ben başka bir ülkeye gidiyorum da kardeşim.
— Başka ülke?
— Amerika’ya gidiyorum.
— Amerika’ya mı?
— Svidrigaylov tabancayı çıkardı cebinden, horozu kaldırdı. İtfaiyeci kaşlarını çattı.
— Ay be, ne bisim (biçim) bir saka (şaka) bu, burada olmaz!
— Niçin olmazmış?
— Yeri olmamak çünkü...
— Boşver kardeşim, olmasın varsın. Güzel bir yer. Sana sorarlarsa, Amerika’ya gitti dersin.
Namluyu sağ şakağına dayadı. İtfaiyeci fırladı yerinden, gözleri yuvalarından uğramış, bağırdı;
— Yo, hayır, burada olmak yok!
Tetiği çekti Svidrigaylov.

Suç ve Ceza

Geceleri gökkuşağına boyamak mıdır suçum?
herkes bağırırken şiirler okumak mı,
susmak mı sözün bittiği yerde, kusmak mı sindirebildiklerinizi?
apansız uykum kaçıyor kaç gece, bu da mı aleyhime kanıt?
sondan saymaya başladım adları-böyle hoşuma gidiyor
beğenmeseler de seviyorum ellerimi,
hep olmayacak düşler görüyorum, yenileceğim kavgalara giriyorum durmadan.
İtiraf ediyorum…

Silin adımı listenizden, yokum; aslında bir oyun olan kavgalarınızda ve aslı bir kavga olan oyunlarınızda. Kirli sevinçlerinize ortak etmeyin beni. Gözyaşlarınızı da paylaşmıyorum. Yalan övgülerinize ihtiyacım yok.
Gıyabımda kesinleşmiş hükümler verin.

Bir sürgün nereye sürülebilir? Gölgeler kelepçeye vurulur mu?
Çekilin, yürümediğiniz yolları(mı) kirletmeyin.!

Öteki

Bazı insanlar vardır baylar, dümdüz yollarına giderler, sağa sola sapmayı sevmezler; yalnızca maskeli balolarda maske takarlar. Bazı insanlar da vardır, insanın yaradılışının asıl amacının yalnızca döşemeleri çizmeleriyle daha iyi cilalamak olmadığını bilirler. Öyle insanlar vardır, baylar, pantolonları üzerlerine güzel oturuyor diye mutlu olduklarını, yaşamlarının eksiksiz olduğunu söylemezler. Nihayet, boşuna koşuşturup durmayı, onun bunun önünde yaltaklanmayı, en önemlisi de, hiç de istenmedikleri yerlere burunlarını sokmayı sevmeyen insanlar vardır.
Elbette, bağışlamak ve uğranılan hakaretlerin üzerine sünger çekmek en büyük erdemdir. Ama iyi de değildir.Suçsuzluk suçsuz olduğu için güçlüdür.
.