Barbara

Hatırla Barbara,
O gün hiç durmamacasına yağıyordu yağmur Brest'e
Ve sen 

O yağmurun altında
Gülümseyerek yürüyordun
Işıl ışıl, mutlu, sırılsıklam

Hiç durmamacasına yağıyordu yağmur Brest'e
Ve ben senlen
Siyam sokağında karşılaştım
Gülümsüyordun
Ben de gülümsüyordum

Hatırla Barbara,
Benim tanımadığım sen
Beni tanımayan sen
Hatırla,
Gene de o günü hatırla
Unutma

Bir sundurmanın altına bir adam sığınmıştı
Sana adınla seslendi
Barbara
Ve sen
O yağmurun altında ona doğru koştun
Sırılsıklam, mutlu, ışıl ışıl
Ve kollarına atıldın
Bunu da hatırla
Ve sen diye hitabettiğim için sakın bana kızma
Ben tüm sevdiklerime sen derim
Onları yalnızca bir kez görmüş olsam bile
Ben tüm sevenlere sen derim
Onları hiç tanımasam bile

Hatırla Barbara,
Unutma
Mutlu yüzündeki, o mutlu şehrin üstündeki
O sakin ve mutlu yağmuru
Denizin, askeri tersanenin, Ouessant gemisinin üzerindeki
O yağmuru

Ooo Barbara
Savaş
Ne büyük aptallık
Sen şimdi ne oldun
Bu;
Demirden,
Ateşten,
Çelikten,
Kandan
Yağmurun altında

Ya seni kollarında tutkuyla saran adam
Öldü mü, kayıp mı, yaşıyor mu

Ooo Barbara
Hiç durmamacasına yağıyor yağmur Brest'e
Taa o zamanki gibi
Fakat hiçbirşey aynı değil, hepsi darma duman şimdi
Bu, korkunç ve mahzun bir keder yağmuru

Bu;
Demirden,
Çelikten,
Kandan oluşmuş
Aynı fırtına değil artık
Şimdi sadece
Brest'in üstündeki yağmur boyunca,
Ölen köpekler gibi çatlayan bulutlar var

Ve onlar
Uzakta çürüyecekler,
Artık hiçbir şeyi kalmayan Brest'in uzağında,
Çok uzağında